Dit artikel verscheen in de Plantage Hortus van september 1994

Klasse	Spermatopsida (Zaadplanten)
Clade	Bedektzadigen
Clade	Eudicots (Nieuwe Tweezaadlobbigen)
Clade	Fabiden
Orde	Fagales
Familie	Juglandaceae (Okkernootfamilie)
Geslacht	Carya Hickorynoten

Taxonomische indeling van de Hickorynoten

De hickorynoten (Carya) zijn bomen, die samen met de walnoten, de vleugelnoot en enkele andere bomen de familie Juglandaceae (okkernootfamilie) vormen. Alle bomen uit de okkernootfamilie dragen afzonderlijke mannelijke en vrouwelijke bloemen. De mannelijke bloemen zitten in katjes en de vrouwelijke bloemen staan in groepjes bijeen. De okkernootfamilie is daarnaast ook gekenmerkt door geveerde bladeren, die opgedeeld zijn in kleinere blaadjes.

De meeste bomen van het geslacht Carya komen uit Noord-Amerika, waar ze vroeger karakteristiek waren voor de uitgestrekte bossen in het oosten van de Verenigde Staten. Omdat het hout van de hickories erg geliefd is, zijn sommige soorten in delen van de VS uitgeroeid. Naast de Amerikaanse soorten zijn er ook 2 Aziatische soorten. De hickorynoten onderscheiden zich van de walnoten doordat ze meerdere katjes bijeen hebben. Verder worden zij groter en sierlijker dan de walnoten.

Het hout van de hickories is bijzonder taai en het wordt daarom gebruikt om er stelen voor gereedschappen, ladders en gymnastiektoestellen van te maken. Door zijn taaiheid kan hickoryhout grote krachten weerstaan. Het kweken van de hickorynoten is een probleem, omdat ze er niet tegen kunnen om verplaatst te worden. Ze groeien alleen goed op, als ze als kleine plant geplant worden en dan met rust gelaten worden.

De bekendste hickorynoot is de pecan (Carya illinoensis), die glimmende rode noten oplevert. De pecan komt in de VS voor in het bekken van de Mississipi. De noten worden in winkels verkocht.

Een andere hickory is de shellbark hickory of grootbladige bitternoot (Carya laciniosa) Deze boom groeit in riviergebieden, die regelmatig overstromen. Van deze bitternoot kunt u in de Hortus een fraai exemplaar zien. Voor de ingang van de Palmenkas staat een bitternoot, die in 1895 geplant is en met zijn lengte van 18 meter boven de kas uitkomt. De bitternoot vormt in mei, gelijk met zijn bladeren, katjes. In oktober en november vallen de bitternoten op de grond en kunt op de grond onder de boom talloze noten aantreffen. De bolsters van de noten gaan na enige tijd door uitdroging vanzelf open en dan komen de bikkelharde witte noten vrij. Om deze noten te kunnen eten, moet je ze eerst met een moker kapot slaan. In tegenstelling tot zijn naam, smaken z'n noten zoet.

Literatuur

Stevens, P.F. (2001 en later).
Angiosperm Phylogeny Website, Version 14, July 2017
http://www.mobot.org/MOBOT/research/APweb/